Vorige week was de regering in het midden van Prinsjesdag. Op die dag hield de Koning van Nederland zijn Troonrede. Daarna presenteerde de Minister van Financien zijn koffertje met daarin de miljoenennota en de rijksbegroting. In de dagen erna was er de mogelijkheid om te praten en debatteren over die zaken door de leden/politici van de tweede kamer.

De politieke partij leiders konden hun mening en commentaar leveren daarop. Debatteren , moties inbrengen en dat soort dingen. Onnodig te zeggen dat alles al beslist was in de vele achterkamertjes die Den Haag rijk is. Het kabinet heeft de meerderheid dus het enigste wat ze hoeven te doen is een mooi verhaal vertellen dat de kiezers kunnen geloven en later niet wegrennen bij de verkiezingen. De oppositie probeert te laten zien dat de zaken niet goed geregeld zijn. Laten zien dat ze voor hun stemmers vechten. In heel veel gevallen zijn de zaken ook niet goed geregeld. Maar de echte macht wordt door de mensen gegeven op het moment van verkiezingen.

Het is dus een spel van laten geloven wat ze spelen. We laten wat leuke dingen zien voor het komende jaar. Net zoals we vorig jaar deden. Het feit dat het niet gebeurde houden we gewoon stil. Het werkt iedere keer bij de mensen. Laat ze een leuke fantasie zien en ze vergeten dat die fantasie van vorig jaar ook een leugen was.

In de discussie echter was er een nieuw iemand , Thierry Baudet. Niet een politicus die mijn ondersteuning heeft. Maar op dit punt heeft hij helemaal gelijk. Het politieke systeem in Nederland is gewoon een kartel. Hij werd met disrespect behandeld door bijna alle politici. Geridiculiseerd en uitgelachen zelfs.

Het politieke systeem is niet open. Ze schuiven elkaar de banen toe. Ze zijn alleen loyaal aan hun partij. Vertegenwoordigen ze het volk. Dat zeggen ze wel. Maar als ik vraag: Mag ik even een tijdje op je stoel in de tweede kamer zitten? Dan gaan ze zeggen: Wowww , dat is iets wat je niet aankunt. Geef maar gewoon je stem. Alles komt goed. Mijn antwoord zal zijn: Maar jij kent mijn situatie niet. Wat ik ervaar en voel. Hoe ik denk. Ik heb een verhaal. Moet ik jou een handtekening geven op een contract dat nog niet echt geschreven is. Denk je dat ik stom ben. Gewoon omdat jullie het zo geregeld hebben? Denk het niet!

Als een politicus durft te zeggen dat ons huidige systeem de hoogste vorm van democratie is zou ik hem het volgende zeggen: Nee! Je zit er zelfs ver vanaf.