Het klimaatakkoord , en hoe de politiek zo weer laat zien wie ze zijn.

Het Nederlandse klimaatakkoord. Het bestaat uit 233 pagina’s en bestaat uit allemaal mooie “management” woorden. Doelstellingen , kreten en verwijzingen.

Er worden ondersteunende , denk aan subsidies , geldstromen beschikbaar gemaakt voor partijen waar vaak weer consultants een graantje van kunnen meepikken. Dat die geldstromen door de burgers betaald worden is een verhaal dat ook aandacht behoeft. Bewaar ik even voor een andere keer.

Wat zijn nu de echte zaken waardoor we het klimaat kunnen redden. En dan ook in een beheersbare vorm. Gaan we het duurzaam doen? Dat wil nog niet zeggen dat het ecologisch goed is. Of het voor de burger te accepteren is.

Het akkoord is tot stand gekomen door vele partijen te laten onderhandelen aan verschillende tafels. De eventueel goede standpunten zijn dan ook veelal weg onderhandeld naar vage beloftes en intenties. De echte experts zijn er ook niet bij betrokken. Anders waren de speerpunten die nu benoemd zijn waterstof , biomassa en kringlooplandbouw wel anders benoemd. De term OED , oppervlakte energie dichtheid , was dan ook wel genoemd.  Dat is samen met het (elektriciteit) netwerk namelijk de basis om iets te kunnen betekenen. Als je niet weet wat dat is en daar geen visie over hebt en het centraal , landelijke en continentaal , coƶrdineert dan ben je verloren.

Politici zijn ten aanzien van dit punt , kennis , schuldig. Maar er is nog een ander punt waar ze schuldig aan zijn. Behalve dat we alles zouden moeten doen wat in onze mogelijkheden en ook echt werkt , zie hiervoor het boek Drawdown door Paul Hawken , zou de urgentie duidelijk moeten zijn.

De heren politici spelen ook met de factor tijd. Er is geen tijd om te verliezen en toch spelen ze er mee. Het kan nog wel even wachten want het doel is pas in 2030 en 2050. Het klimaat akkoord van Parijs en andere akkoorden worden als leidraad gebruikt. Tijd voor vergaderen en marchanderen met maatregelen is er niet. Toch doen de heren politici dat. Willens en wetens?? Als ze in de spiegel kijken beseffen ze dat ook. Als je naar hun kijkt zie je dat ook. Sommige lachen het weg en zeggen dat het wel goed komt. Het is bijna gelijk aan het ontkennen wat enkele andere politici doen.

De politiek is een vertragende en ook vervormende factor in de problematiek. Ze zouden moeten beseffen dat op deze manier hun rol snel uitgespeeld zou kunnen zijn. Het is tijd dat ze (eigen/partij) belangen aan de kant gaan schuiven en het volk gaan dienen.

Dit geld ook voor de NGO’s. Greenpeace zet bijvoorbeeld in op waterstof voor het klimaat probleem maar dat is niet de oplossing. Net als het decennia lang wel beseffen dat intensieve veeteelt het grootste probleem is voor het klimaat maar het niet willens en wetens niet agenderen. Het business model is belangrijker dan de juiste kennis delen en zichtbaar maken voor de wereld. Zo zijn er meer van deze NGO’s waar de goede NGO’s onder lijden. Hun ego en bestaan zijn belangrijker dan de mens.

Transparant zijn en het ego , bij bedrijven is dat winst/profit , niet laten leiden is wat partijen dienend maakt voor de mensen op de wereld. De mens moet centraal staan en alleen op die manier hebben ze bestaansrecht en echte legitimiteit. 

Als dit niet gaat gebeuren en als de mensen dit niet duidelijk gaan eisen is het een mooie wereld van de selected few. En als de planeet aarde op geconsumeerd is denken ze dat er een andere planeet voor hun bereikbaar is. Het mooie van planeten is dat ze niet doodgaan maar alleen maar veranderen. Ten goede of ten kwade van haar natuur op dat moment.

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.