Werken is een mantra wat je in bijna de gehele maatschappij hoort doorklinken. Maar waarom eigenlijk. Dat is een vraag die best interessant is. Is het echt wel nodig? Voor wie doen we het? Wat gebeurt er met het werk?

Ik zal proberen om hier een antwoord op te geven. In ieder geval in perspectief te plaatsen. Dan kun je er vervolgens zelf ook nog even over nadenken en misschien zie je dan waar we eigenlijk in aanbeland zijn. 

Werk is het verrichtingen van handelingen voor iemand , een persoon of een bedrijf , die daar iets voor terug krijgt. Een product wat hij gebruikt of die hij verkoopt aan iemand anders. In het laatste geval , verkopen aan iemand anders , maakt hij winst. Als hij dat een beetje handig doet hoeft hij zelf (bijna) niet te werken.

De laatste mensen denken vaak dat ze het slimste zijn. Ze proberen anderen voor hun te laten werken en geven de illusie dat ze belangrijk zijn. Dat ze werkgelegenheid creeeren. Dat ze producten maken waar de mens beter van wordt. Leuke gedachte maar meestal een illusie.

Producten worden via Marketing als noodzakelijk opgeblazen. Het werk wat ze laten doen gebeurt tegen de laagste lonen in de goedkoopste landen. Kwaliteit gaat ten koste van het promoten van het merk. Productie doen ze niet meer zelf maar besteden ze uit aan contractors. Het maken van winst is het enigste wat telt.

Het zijn bedrijven  , eigenlijk handelaren , en ze parasiteren op anderen. Hun slaven. En dat zijn er velen. De consument via Marketing. De politici die de mens laat geloven in het neo liberale verhaal. De landen die , ten onrechte , denken dat er wel iets ten goede komt van hun regionale economie. Maar productie verhuist naar de laagste bieder. Dus voor de arbeider de laagste lonen die in de ratrace te voorschijn komen.

Het zijn ook de rijken , die de nieuwe vorm van slavenhandel , cultiveren en via allerlei manieren in stand houden. Lobbyen is het moderne woord voor subtiele en gecultiveerde omkoping , chantage en media beïnvloeding. De mensen krijgen een veelvoud van informatie , waar en niet waar , naar hun hoofd geslingerd. Verdoofd als ze zijn staan ze niet echt meer open voor kritisch denken en handelen. Dat proberen de rijken in ieder geval voor elkaar te krijgen.

Het is namelijk hun grootste vijand. Mensen die kritisch en vrij kunnen denken. Die kunnen gaan beseffen dat als ze zich verenigen ze de herverdeling van rijkdom kunnen bewerkstelligen. Dat de mens weer centraal gaat staan.  Dat consumeren om het consumeren een onnodige verslaving is. In de wereld gebracht door handelaren die daar aan verdienen. Aan producten. Aan grondstoffen. Aan arbeid. Aan werk. Maar is het wel nodig. Hebben we het wel nodig. Moet het allemaal op deze manier. De moderne slavenhandel is een onmenselijke situatie die we zo snel mogelijk achter ons moeten laten.

De parlementaire democratie geeft niet echt thuis. Kortom hoog tijd dat de maatschappelijke democratie zich gaat melden aan de frontlinie.