Het klinkt alsof we god zelf. Maar dat is niet ver van de werkelijkheid. We denken dat veel maakbaar is. Schoonheid? Er is nog geen creme of cosmetische operatie die we nog niet bedacht hebben. Ziektes? Die zijn we in staat om te onderdrukken en soms te verhelpen. Te vertragen of om tot stilstand te brengen is iets waar we beter in zijn maar dat komt omdat het binnen het business model van de pharmaceutische industrie valt.

De dood is ook iets wat ze ver mogelijk van ons weg duwen. In basis is de dood niet meer als een eindfase van het leven. Het leven wat begint als een voorjaar van bloeiende bloemen. Alles is nieuw en fris. Het leven sprankelt van levensvreugde. Nieuwe dingen ervaren. Op allerlei gebieden. Sport , educatie , sociaal , intimiteit , sexueel , muzikaal en meer…. . Bijna teveel om op te noemen. Maar het zijn niet alleen goede en leuke dingen.

Het gaat in de tijd over van gewoonten naar een sleur en vervolgens naar een vorm van gepaste tegenzin. Dan is het eigenlijk tijd om iets anders te doen. Iets nieuws. Waar je energie van krijgt. Iets wat van waarde is voor anderen.

Maar op een gegeven moment blijkt dan dat alles een herhaling van zetten is. Geniet je nog van de dingen? Hebben je daden een mooie een sociale functie? Heb je eigenlijk wel invloed? Doen je daden er eigenlijk wel toe? Maak je een positieve bijdrage? Ben je in staat om de wereld te raken? Luisteren de mensen naar je? Kun je de jongeren iets leren? Dat zijn vragen die ik mezelf vaak stel.

Op dit moment ben ik in een fase dat ik het nog wel probeer. Maar als ik eerlijk ben. Ze luisteren niet meer. Misschien dat ik te weinig doe maar ik hou niet van schreeuwen. Heb ik nog wat te vertellen? Zeker. Maar als er niet geluisterd wordt heeft het weinig zin. Kan ik daar iets aan veranderen? Misschien wel maar iedereen is aan het schreeuwen. Aan kalme rede met een beetje wijsheid word geen aandacht gegeven. Dankjewel Eva Jinek en cochorten.

Ik zit nog lang niet op mijn pensioen gerechtigde leeftijd maar eigenlijk heb ik alles gedaan wat ik had willen doen. Had je de wereld niet willen veranderen? Natuurlijk , waarom denk je dat ik deze beweging en website heb opgezet. Maar je kunt de wereld niet zonder steun veranderen. Dus eigenlijk zijn jullie diegenen die het oordeel vellen over mij en je medemens. Klinkt dat hard? Terecht.

Wij met elkaar maken het voor anderen de moeite waard om te leven. Of niet natuurlijk. Op dit moment vind ik het eerlijk gezegd dat jullie behoorlijk verzaken. Maar het is natuurlijk aan jullie wat belangrijk is. Of geven jullie de schuld aan iets of iemand anders?

Mijn gedachte op dit moment? Het is wel goed. Alles is eigenlijk een herhaling van steeds minder leuke zetten aan het worden. Voor mij is het punt van sterfelijkheid niet gelijk aan mijn biologische eindpunt maar in een juiste beleving binnen deze wereld.