De bestaande politiek heeft zijn kansen om aan de macht te blijven alweer behoorlijk verhoogd. Nieuwe politieke partijen krijgen weinig kans om campagne te voeren. Het verkrijgen van ondersteuning verklaringen wordt ook onnodig lastig gehouden. Voor zover er nog Trojaanse paarden op weg zijn naar het Binnenhof. Het is een lange en lastige weg.

Het paard krijgt echter wel weer dezelfde vorm als de oude politiek. Die van een partij. Waarbij uitgewerkte en uitgedachte standpunten, lees compromis, de leidraad zijn. Er is geen vrijheid van denken binnen de leden en alleen de conformisten komen hoog op de lijst. Een meer partijen stelsel heeft een betere werking dan een twee partijen stelsel zoals in Engeland en Amerika. Waar er echte zwart wit situaties ontstaan.

Daar is de macht ook makkelijker te beïnvloeden. Maar bij meerdere partijen is dat ook nog steeds mogelijk. Vraag maar eens waar de spontane actie van het dividend belasting vandaan kwam. Waar de media campagnes mee betaald worden. Waar de advocaten hun betaling verkrijgen als er een rechtszaak tegen een politicus wordt aangespannen.

Dit is ook de manier waarop de Corporate States hun belang beïnvloeden. Kijk maar eens goed naar Mark Rutte als hij wat zegt. Het kan goed of slecht en eigenlijk zegt hij niet veel. Maar bijna altijd, zelfs in bizar slechte tijden, zie je dat hij met moeite een glimlach kan onderdrukken.

En dat geldt voor meer politici. Het is een mooie carrière start. Een soort toetreding tot de elite. Kijk naar Wopke Hoekstra. Hij doet sociaal en menselijk gezien niet veel goeds in de regering en als minister maar gaat gewoon door. Het liegen en het daarmee leven gaat hem goed af.

De leugen gaat boven de waarheid. Een paar uitzonderingen, Renske Leijten en Pieter Omtzigt, daar gelaten. Maar ook zij houden zich bij stemmingen aan de fractie discipline. Zo vrij zijn ze dus niet als volksvertegenwoordiger.

Dat was in de tijd van Thorbecke beter geregeld. Partijen bestonden niet en er waren alleen maar vrije en onafhankelijke volksvertegenwoordigers. Op zich een prima idee wat een herintroductie waard zou kunnen zijn. Iets eerlijker en minder makkelijk te beïnvloeden door de Corporate States.

Maar nog steeds kun je dan op iemand stemmen die het op veel onderdelen het goed met je voor heeft en op sommige niet. Nog niet echt wat je wilt.

Laat het gewoon aan burger raden in samenspraak met specialisten over om wetsvoorstellen te maken. Laat het staatsrechtelijk controleren door een raad van wijze mannen. Het mag namelijk niet conflicteren met de grondwet. En dan als laatste de stap van een referendum.

Bij een ruime, lees 2/3 deel van de bevolking, meerderheid wordt het ingevoerd door bestuurlijke, dus geen politici, ministers met hun apparaat. Bij minder gaat het voorstel terug voor aanpassing.

Gekozen vrije en onafhankelijke volksvertegenwoordigers krijgen de taak van controle. Want vertrouwen is goed maar controleren is beter.

Een dergelijk voorstel ofwel aanpassing van de structuur kan alleen maar plaatsvinden als de huidige partijen en politici zien dat ze geen legitimiteit hebben. Alle keren dat ik in mijn leven wel gestemd heb ben ik medeschuldig geweest aan het monster wat ze uiteindelijk hebben gecreëerd.

Bij een verkiezingsopkomst van minder dan 50% hebben ze geen legitimiteit en moeten ze kleur bekennen. Dus daarom stem ik niet. I do not vote.

Gaan ze wel door bij geen of geringe legitimiteit dan is de politieke structuur met zijn mensen geen knip voor de neus waard en riskeren ze een revolutie en/of burgerlijke opstandigheid waaraan ze zelf schuldig zijn.