Dit is een leuke frame. Maar het nadeel van frames is dat het kort en bondig is. Niet in een context geplaatst wordt en een “positieve” waarde oproept die soms niet eens terecht is.
Het Marshallplan bijvoorbeeld. Hierbij wordt gedacht dat dit plan er voor gezorgd heeft dat Europa zich kon wederopbouwen na de tweede wereld oorlog. Het Europa dat min of meer in puin lag. Dat weer van de grond af aan weer opgebouwd moest worden.
Echter zoals met alles is enige nuancering op zijn plaats. Het Marshall plan liep van 1948 tot 1952. Al voor 1948 , namelijk eind 1947 , was het productie nivo van Engeland Frankrijk en Nederland op het vooroorlogse niveau. Voor Duitsland was het een plan wat wel een redelijk verschil maakte. Niet alle landen in Europa hebben geprofiteerd van dit plan. Spanje werd er niet bij betrokken. De landen in de invloed sfeer van de Sovjet Unie vielen ook buiten de boot. Dit omdat het Marshallplan ook een middel was om de invloed van het communisme in te dammen. Er werden eisen gesteld door Amerika om in aanmerking te komen. Voor Italie en Frankrijk was dat bijvoorbeeld dat de communistische partijen uit de regering gezet en of geweerd werden. Het scheelde niet veel of Nederlandse soldaten hadden in de Koreaanse oorlog moeten opdraven. Het Marshallplan heeft er wel voor gezorgd dat Europa meegenomen werd in de internationale economische vlucht van de westerse wereld. Het heeft ons welvaart gebracht maar wel voornamelijk in materiele zin.
Voor de europese landen was het Marshallplan redelijk eenvoudig te managen. Er was een partij , Amerika , die de hulp wilden geven. Ze hadden natuurlijk wel hun wensen. In negatieve gevallen noemen we dat eisen maar de media heeft daar een behoorlijke invloed op. Geld legt altijd een schijn over zaken.
Dat brengt me bij een continent , Afrika , dat al decennia lang hulp ontvangt. Zuid Amerika valt onder de dezelfde problematiek maar daar gaat het iets beter. Het gaat dus om ontwikkelingssamenwerking.
Veel Europeanen denken dan aan het Marshallplan en hun koloniale verleden. Vanuit hun koloniale verleden kan ik veel zaken aanhalen waar ze zich schuldig over zouden moeten voelen. Wat er gebeurd is om geld te verdienen aan Afrika. Hun grondstoffen , slavenhandel , uitbuiting geweld en veel meer. De generaties voor ons hebben er best wel een potje van gemaakt. Ik voel me daar zeker schuldig over. Met mijn huidige gezonde verstand denk ik nu wat waren ze toen aan het denken. Was gezond verstand toen afwezig? Is cultuur belangrijker dan verstand? Het creeren van rijkdom voor weinigen doorslaggevender? Menselijkheid een creatie van reeds gecreeerde welvaart? Psychologen mogen hier wel even heel goed induiken. Mijn mening is dat het in de cultuur zit. Het is gewoon jammer dat de betere culturen niet de sterkste culturen zijn. Dat maakt het allemaal best lastig. Wij zijn echter van een andere generatie en moeten het verleden loslaten en het in perspectief zetten. Op een respectvolle manier.
Brengt mij bij de hulp en bijbehorende plannen die we nu telkens weer al decennia naar Afrika brengen.
Het lijkt me handig om dan even naar het Marshallplan te kijken. Onze overheid had het geluk dat er maar een partij was namelijk Amerika. Dat is voor de landen in Afrika wel even anders. Er zijn heel veel donorlanden en nog meer ngo’s die behulpzaam willen zijn. Stel je maar even voor dat je hulp nodig hebt en er staat een groep van honderd mensen bij je voordeur. De een geeft je dit en de ander dat. Sommige ngo’s gebruiken zelfs hun elle bogen om maar vooraan in de rij te kunnen staan. Je zou ook graag structurele budgettaire hulp willen krijgen. Maar de donorlanden wisselen iedere verkiezing weer van beleid. Ngo’s geven veelal alleen hulp op een bepaald gebied. Water , kleding , voeding enzovoorts. Kortom thema gericht en kortstondig. Soms ook niet aan jou maar alleen aan je kinderen om maar te zeggen. Geef mij nu regelmatig en structureel een bijdrage tot ik echt uit de problemen ben denk je dan. Ik weet zelf echt wel het beste hoe ik het verder moet besteden. Je mag me controleren maar in de door jullie geboden chaos verzuip ik. En met mij mijn gezin , familie , broeders en land zeg maar.
Dit is min of meer het verhaal wat er nu gebeurt. Voor meer details wil ik graag het boek: Verloren in wanorde van Karel van Kesteren aanbevelen.
Dan krijg je een beter inzicht over bijvoorbeel bilaterale en multilaterale hulp. Hoe efficient het een en ander gaat. Ga er maar even vanuit dat van iedere 150 miljard er 50 miljard wordt “weggegooid”. Dat gaat straks dan ook nog een keer gebeuren met het geld in de energie transitie denk ik dan.
De Verklaring Van Parijs zou dan ook veel beter nageleefd moeten worden. Maar de ngo’s zijn hier niet aangehouden. Sommige landen zoals Amerika hebben hun eigen agenda. Ngo’s hebben nu ook al zo’n grote vinger in de pap dat ze vaak alleen maar hun business model volgen. Ik zou dan ook kritisch zijn met donaties. Verdiep je in de materie en dan zul je zien dat ze vaak in staat zijn meer chaos te brengen dan er soms al was. Je zou wellicht de ngo’s objectief moeten laten controleren door bijvoorbeeld de VN en een keurmerk moeten geven.
Voor meer informatie over ngo’s beveel ik het boek: De Crisis Karavaan van Linda Polman aan. Ze brengt binnenkort weer een boek hierover uit.